صلاحیت مراقبت معنوی در دانشجویان پرستاری و پرستاران دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مقدمه: مراقبت معنوی با حمایت های معنوی از بیمار با روش هایی مانند پایبندنمودن به برنامه مراقبت، انجام رفتارهای ارتقای سلامت و واسطه گری در آشفتگی های روانشناختی و انزوای اجتماعی باعث تسریع بهبودی بیماران می شود. این مطالعه با هدف مقایسه صلاحیت مراقبت معنوی دانشجویان پرستاری و پرستاران دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان در سال 1390 طراحی شد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای است. نمونه پژوهش 400 نفر (80 دانشجو و 320 پرستار) و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مقیاس صلاحیت مراقبت معنویspiritual care competence scale (sccs) ( بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss 18.0 و آزمون های تی مستقل، رگرسیون، آنالیز واریانس انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات صلاحیت مراقبت معنوی دانشجویان 68/13±26/101 و پرستاران 59/13±58/97 بود و بین دو گروه پرستاران و دانشجویان پرستاری تفاوت معنی دار وجود داشت (p<0.05). در ارتباط با ویژگی های فردی در دانشجویان تفاوتی مشاهده نشد، ولی در پرستاران کسانی که در کارگاه های اخلاق شرکت کرده بودند، نمره صلاحیت بالاتری داشتند (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج نشان داد نمرات صلاحیت مراقبت معنوی دانشجویان نسبت به پرستاران بالاتر بود که می تواند ناشی از توجه دانشجویان در محیط های آموزشی به مراقبت معنوی و توجه کمتر پرستاران به موضوع باشد. از این رو، برنامه ریزی جهت آموزش پرستاران در قالب برنامه های آموزش مداوم و کارگاه های اخلاق و همچنین تأکید بیشتر بر موضوع در آموزش بالینی دانشجویان پیشنهاد می شود.